شما هم بخونید دوست عزیز

دیروز داشتم تو وبلاگ های دیگه سر میزدم که این مطلب زیبا رو یکی از مامانای خوب و نازنین برای فرزندش نوشته بود و منم وقتی خوندمش خیلی خوشم اومد برای همین کپیش کردم و گذاشتم اینجا تا دوستان عزیز وبلاگی و غیر بلاگی بخوننش

من از دیروز چندین بار خوندمش

از همین امروز ، وقتی بچه هایمان به مدرسه می روند ،به ایشان می گوییم :

عزیزم ! من نمی خواهم تو بهترین باشی ، فقط می خواهم تو خوشحال و خوشبخت باشی .
اصلا مهم نیست که همیشه نمره ی ۲۰ بگیری ،جای ۲۰ می توانی ۱۶ بگیری اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببر....
 

عزیزم :از “ترین” پرهیز کن ، چرا که خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی.
 

حتی نخواه خوشبخت ترین باشی .
 

بخواه که خوشبخت باشی و برای این خواستت تلاش کن.همین.
 

یادمان هست که از وقتی به دنبال پسوند “ترین” رفتیم، خوشبختی از ما گریخت. از ۱۹/۷۵ لذت نبردیم چون یکی ۲۰ شده بود.
 

از رانندگی با پرایدو … لذت نبردیم چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان ، در حال خود نمایی بود.
 

از بودن کنار عشقمان لذت نبردیم چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او ، کمتر از بسیاری دیگر بود.
 

همچنین ، از خانه مان ، از شغلمان ، از درآمدمان ، از خانواده و دوستانمان و….
 

می خوام بگو یم تحت تاثیر آموزه های غلط ، بسیاری از ما فقط به “بهترین،بیشترین و بالاترین” چسبیدیم ، در نتیجه تبدیل به انسان هایی افسرده و همیشه نالان شدیم.
 

شاید لازم است یا بهتر بگویم وقت ان است که در آموزه های غلط تجدید نظر کنیم و تغییر جهت بدهیم ، تا حداقل اجازه ندهیم که نحسیِ “ترین” دامن بچه هایمان رو نگیرد.....